Meteen naar de inhoud

De paradox van Downsyndroom?

  • door

Binnenkort zal ook de Amerikaanse staat  Ohio – nadat North Dakota dat al in 2013 deed- een wet stemmen die het strafbaar maakt een zwangerschap af te breken na de diagnose van het syndroom van Down. De praktijk in North Dakota toont wel aan dat vrouwen niet vervolgd worden, toch is het een vreemde redenering om de abortuswet terug te draaien voor één aandoening. In Ohio zijn ze van mening dat Downsyndroom niet ernstig genoeg is om kinderen te doden. Er zijn immers legio voorbeelden van mensen met het Downsyndroom die het goed doen in de maatschappij.

Downsyndroom
Het syndroom van Down – ook bekend als Trisomie 21 – is een chromosomale aandoening. Het extra stukje chromosoom op het 21ste paar veroorzaakt zeer uiteenlopende verschijningsvormen. Van kinderen met ernstige mentale en fysieke beperkingen tot – schijnbaar – normaal functionerende mensen. Ongeveer 60% van hen heeft een hartafwijking. Velen hebben medische problemen. Hoewel hun levensverwachting de laatste jaren fors gestegen is, worden ze zelden in goede gezondheid oud.

Cijfertjes
Exacte cijfers over de epidemiologie zijn moeilijk te trekken. Men schat dat 1/600 moeders de diagnose te horen krijgen, prenataal of postnataal. In landen met een vrije abortus wetgeving spreekt men van 85-95% afbrekingen van zwangerschappen waarbij prenataal de diagnose wordt gesteld. Heel wat ouders beslissen echter  – of misschien juist daarom – om geen prenatale testen te laten uitvoeren.
Daarbij was er tot voor kort geen waterdichte testen. Na een kansberekening (combinatie-test) was er alleen een invasieve vruchtwaterpunctie die definitief insluitsel kon geven. Sinds 2014 is het ook mogelijk om met een niet-invasieve test (NIPT) sterke aanwijzingen te vinden voor het Downsyndroom.
Zwangerschapsafbrekingen worden hier in België niet in kaart gebracht laat staan hun reden. Er is dus weinig zicht op de het aantal abortussen en de reden van afbreking.

What’s the problem?
Wanneer je abortus verbiedt voor 1 specifieke aandoening, ga je voorbij aan de individuele beslissing die deze ouders moeten nemen. In de perceptie van de publieke opinie is elke zwangerschapsafbreking er eentje van zo een leuk kindje zoals ze gisteren op tv of op sociale media zagen. In werkelijkheid zijn niet alle kindjes met Down zoals je die op tv ziet. Naast hun chromosomale afwijking ziet men vaak ook andere afwijkingen op de prenatale onderzoeken: groeiachterstand, hartafwijkingen, hersenafwijkingen, nierproblemen, … Een verbod op abortus, geldt dan ook voor deze kinderen. Dit creëert een rechtsonzekerheid voor iedereen die ooit in die situatie kan terecht komen. Want niet de aandoening maar de ernst van de aandoening is bepalend in de beslissing tot afbreking. Dit geldt trouwens ook voor veel andere aandoeningen.

Individuele beslissing
De beslissing tot afbreking is een erg individuele beslissing. Ze moet genomen worden door beide ouders samen en liefst op een duurzame en solide manier. De beslissing is immers niet alleen bepalend voor de huidige zwangerschap maar ook voor hun verdere leven – individueel of als gezin. Ook na  20 jaar moet je kunnen terugkijken op je beslissing en zeggen: ‘De beslissing sucks, maar de manier waarop we ze indertijd hebben genomen,  daar kunnen we mee leven’

Prenatale counseling
Wil je praten over prenatale testen en de bijhorende keuzes? Ben je ongewenst zwanger en overweeg je abortus? Maak dan een afspraak bij InTeam.
Ik loods je/jullie door het beslissingsproces en toon de valkuilen. Je staat er niet alleen voor.

1 Comment on this post

  1. I have been browsing online more than 3 hours today, yet I never found any interesting article like yours. It’s pretty worth enough for me. In my opinion, if all site owners and bloggers made good content as you did, the web will be a lot more useful than ever before.

Join the conversation

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.