Meteen naar de inhoud

Het stukje dat iedereen ‘vergeet’

  • door

Burn-out neemt exponentieel toe. Het was deze week nog een hot item in het nieuws. Burn-out begint epidemische vormen aan te nemen en daar maken we ons – terecht – zorgen over.
Echter we maken ons zorgen over de verkeerde aspecten van burn-out. We zien vooral het ziekteverzuim en de stijgende kost voor de ziekteverzekering.
Ondertussen leggen we de oorzaak van burn-out zonder veel nadenken bij ‘het werk’, onze arbeid. En daar gaan we de mist in. Want het uitvallen van mensen op hun werk is vaak slechts een symptoom. Het is het resultaat. Dat mensen hun werk niet meer (goed) kunnen doen is het resultaat van een groter probleem.
Het is natuurlijk gemakkelijk om het op onze werkomstandigheden te steken. Daar kan je allerlei hippe plannen voor verzinnen: van re-integratie tot verplichte preventie-workshops. Alleen pak je daarmee vaak niet de oorzaak van het probleem aan.

Loopbaancheques

Vanuit de burn-out epidemie is er een bloeiende markt aan loopbaancoaching ontstaan. En begrijp me niet verkeerd die dames en heren doen fantastisch werk. Het grote publiek zal hun werk nog percipiëren als ‘ge verandert van werk en uw burn-out is opgelost’. Ik weet dat zij mensen – in de weinige uren dat hen ter beschikking staan – mensen empoweren om anders naar werk en arbeid te kijken, hen empoweren om meer voor zichzelf te kiezen en hen skills leren om meer voor zichzelf op te komen. Met andere woorden: ik zou graag zien dat mensen wat sneller hun loopbaancheques inzetten om hun burn-out te voorkomen.

Onze bedrijven zetten namelijk te weinig in op het empoweren van hun werknemers. Een goeie baas zou eigenlijk ook een goeie coach moeten zijn. Maar te vaak zijn die gericht op het rechthouden van hun bedrijf of hun eigen positie in het bedrijf.  Ze zouden allemaal eens ‘Leaders eat last’ van Simon Sinek moeten lezen. Het aantal burn-outs zou al drastisch dalen.

Work-life-balance

Ik haat het woord want als je werk je leven is, vind je daar gemakkelijker een evenwicht in. Als zelfstandige weet ik maar al te goed dat het draait om keuzes maken. Vertrouwen op de energie en geloven in overvloed.
We denken echter vaak in tekort. We zijn bang om ons werk te verliezen, we zijn bang niet genoeg te verdienen en ons gezin niet te kunnen onderhouden, we zijn bang ons huis te verliezen. … En daarom gaan we mensen pleasen waarvan we denken dat ze dit tekort kunnen voorkomen: onze baas, onze collega’s, …. maar ook familie-leden, vrienden, ouders, …

Je voelt me al komen: die work-life-balance krijg je niet bijgestuurd door alleen maar naar je job te kijken. Vaak knelt het schoentje in attitutes van pleasen en ‘geen nee kunnen zeggen’. Een attitude die ook op het werk de zaken alleen maar erger maakt.
We hebben voor de preventie dus niet alleen een nieuwe job nodig, maar misschien ook een nieuw netwerk van familie en vrienden.

Of misschien is de duurzaamste oplossing een nieuwe attitude en overtuigingen over hoe je je plek creëert in de wereld. Misschien hebben we vooral begeleiding nodig over hoe we keuzes kunnen en mogen maken in ons leven die bij ons passen. En dat is een moeilijke. Want we willen graag ‘erbij horen’. We willen zijn zoals de anderen. We willen niet uit de boot vallen en we willen al helemaal niet dat er over ons geroddeld wordt.

Dat burn-out vooral vrouwen treft is daarom ook niet zo raar. Vrouwen hebben vaak twee jobs: hun huishouden en hun buitenshuis-werk. En ze nemen die vaak allebei even serieus. Op dat gebied kunnen ze vaak nog iets leren van mannen die het vaak allemaal wat speelser bekijken en gedurfdere keuzes maken.

Allemaal in hetzelfde bedje ziek

Vooral vrouwen in burn-out en vooral ook vrouwelijke loopbaancoaches. Daar ligt ook een valkuil.

Heel wat vrouwen herstellen maar moeizaam van hun burn-out. Juist omdat er een bredere aanpak nodig is dan alleen maar loopbaanbegeleiding. Vrouwen in burn-out hebben meer life coaching nodig.

Een andere grote valkuil zijn de overtuigingen bij de loopbaancoach rond vrouw-zijn, partnerrelaties en seksualiteit. Vaak heeft de loopbaancoach dezelfde overtuigingen meegekregen als haar cliënt. Dat komt omdat het vaak gaat om vrouwen uit dezelfde generatie en dezelfde cultuur. De kans is heel groot dat ze samen hun overtuigingen over seksualiteit gaan versterken en dat problemen niet erkend worden. Zoals ik in mijn vorige blog al schreef: we hebben nogal eens de neiging om toleranter te zijn voor grensoverschrijdend seksueel handelen binnen een relatie. Meestal omdat we zelf vergelijkbare ervaringen hebben.
Lanceer een relatie of seksualiteitsprobleem onder vrouwen en ze beginnen allemaal te knikken van herkenning en gelijkaardige verhalen te vertellen. Om enkele minuten/uren later tot de conclusie te komen dat het ‘overal hetzelfde is’.
Ook op internetfora en facebookgroepen zie je dit vaak gebeuren. Iemand start een topic over een probleem. Een twintigtal vrouwen reageert met ‘Herkenbaar’ of een virtuele knuffel. die ene (ik dus) die ertussen gooit dat we het probleem best anders bekijken/aanpakken wordt genegeerd of tegen gereageerd en de volgende 35 antwoorden ook met ‘Herkenbaar’.

En zo blijven alle vrouwen in hetzelfde bedje ziek. We blijven er zo van overtuigd dat menstruatie nu eenmaal pijn doet en dat je dat moet oplossen met een pilletje. We versterken elkaar in het idee dat we  onze partner best tevreden houden. We doen wat lacherig als een vriendin vertelt dat ze tegen haar zin vrijt met haar partner.

En dan gaan we weer verder tot de orde van de dag: Hoe krijg ik mijn huis spic en span voor bezoek. Hoe krijg ik de was verwerkt. Hoe krijg ik mijn man, baas, moeder, zus, … tevreden.

Seks als oorzaak van stress

Tuurlijk komen alle cellen van je lijf in opstand als ik suggereer dat je burn-out in bed is ontstaan. Ik leg daarmee de vinger op een zere plek. Je wil liever nog een rondje loopbaancoaching volgen dan bij mij op de sofa te belanden.

Jouw seksualiteit is echter niet zomaar een ‘klein en onbelangrijk’ aspectje van je leven. Seks is je leven. Je seksualiteit zit verweven in elke handeling, elk woord, elke blik, elke beslissing die je neemt in je leven. Je seksualiteit is wie je bent, de kern van je zijn. Seks is iets wat je lichaam nodig heeft. En wanneer jij vrijt op een manier die niet bij je past, ervaar je stress. Elke keer wanneer je aangeraakt wordt zonder dat je dat graag wil, ervaar je stress. Elke keer als je toegeeft aan je partner om hem een plezier te gunnen, zelfs omdat je hem graag ziet, ervaart je lichaam stress.

En dat leidt tot chronische stress.  En chronische stress leidt tot burn-out.

Dus zolang je dat – zogenaamd – klein en onbelangrijk aspectje van je leven niet aanpakt, kan je niet herstellen van je burn-out. En zo belanden vrouwen bij mij. Als het al veel te lang heeft aangesleept, als er al heel wat schade is berokkend, als hun lijf al helemaal geblokkeerd is.

En nee, een seksuele burn-out los je niet op met gewone relatietherapie, met een nachtkast vol vibrators of een cursus salsa dansen. Wat er nodig is, is een reset van je lichaam en een nieuwe set van overtuigingen rond relaties en seksualiteit.

Bij deze dus een warme oproep naar iedereen die mensen in burn-out begeleidt: durf doorvragen naar hun seksualiteit en aarzel niet om mij te contacteren om af te toetsen

Meer weten en lezen? VRIJAF – Herontdek je levenslust na een seksuele burn-out


VRIJAF het boek

Join the conversation

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.