We zeggen heel vaak als coach, therapeut, … ‘Je moet het los laten.’
Let it go! Bij Frozen klonk het spiritueel. Maar in het echte leven worstelen we ermee. Want leg dat maar eens uit aan iemand: Loslaten.Wat is dat? Hoe doe je dat? En hoe weet je dat je iets hebt los gelaten?
Om iets los te laten moet je het eerst vastpakken. Het bekijken, bestuderen, analyseren. Waar komt het vandaan? Wat wil het mij vertellen? Hoe voelt het om het helemaal toe te laten?
We zijn vaak bang. We lopen er rond. We lopen ervan weg. We draaien rondjes. We zijn bang om het toe te laten? Wat als we gekwetst worden? Wat wanneer het ons raakt? Wat als vastpakken betekent dat wel het anders gaan bekijken of interpreteren? Op afstand lijkt het veiliger. Er in duiken maakt ons kwetsbaar, onzeker.
Wanneer we iets vastpakken en voelen, ervaren en ermee stoeien. Dan kunnen we bewust en sereen loslaten. Zoals een bal die eerst omsloten werd door je hand, maar nu weer zijn eigen weg gaat. Die van de zwaartekracht.
Loslaten betekent dat je het mag laten zijn zoals het is. Je hebt losgelaten wanneer de aanwezigheid een evidentie is. Zonder ergernis, kwaadheid of verdriet. Wanneer je kan denken: Oh ja da’s waar ook. Dat was ik (bijna) vergeten …
Loslaten vraagt oefening. Leren vastpakken en weer loslaten moet je oefenen. Zeker het loslaten maar vooral het vastpakken.
De vraag die we moeten stellen is dus niet: Durf je los te laten.
De vraag die we moeten stellen is: Heb je de moed om het eerst vast te pakken?