“Mijn man doetniks in hethuishouden!” “Ik moet duizend keer vragen om iets te doen en dan is het nog maar half gedaan.” Huishoudelijke taken zijn in partnerrelaties vaak een issue. En eigenlijk is dat een heel recent fenomeen.Ik bedoel maar … pas sinds vrouwen ook buitenshuis gaan werken en zich geëmancipeerd beschouwen is de verdeling van het huishouden een topic. Vroeger – in de savanne – waren mannen- en vrouwen-taken duidelijk verdeeld. Ieder had zijn eigen aandeel en taak in het huishouden en opvoeding van de kinderen. En biologisch hebben we nog altijd die blauwdruk in ons. Vandaar dat vrouwen ertoe neigen om huishoudelijke taken tot zich te nemen en mannen meer buitenshuis taken op zich nemen. Vandaar dat vrouwen meer zorgend optreden en mannen met daadkracht en neiging tot bescherming.
Daar zijn natuurlijk uitzonderingen op en onze moderne leefomstandigheden hebben ervoor gezorgd dat mannen én vrouwen meer kansen krijgen om hun talenten in te zetten – ook in niet-zo-stereotiepe aspecten van het leven.Toch hoor ik veel vrouwen nog klagen over de oneerlijke taakverdeling. Er vallen mij dan altijd een aantal dingen op.
Mental load
Vrouwen hebben vooral last van de mental load die ‘het huishouden’ met zich mee. Ze managen een gezin – man én kinderen – en dat vraagt veel van hun aandacht. Ze zijn manager van het huishouden. En in deze moderne tijden is dat geen sinecure.
Een bedrijf managen is vandaag ook stukken ingewikkelder dan 50 jaar geleden. Dus voor het huishouden geldt hetzelfde.
Naast de vele taakjes die op tijd moeten gebeuren om het gezin draaiende te houden, is de vrouw ook diegene die het sociale netwerk onderhoudt. Verjaardagen, feestjes, onthouden of iedereen genoeg kleren in zijn kast heeft, of de schoenen van de kinderen niet te klein aan het worden zijn, …Mannen hebben daar minder last van. Zij kijken meer naar details en houden sowieso minder het helicopter-verzicht. Zij zijn wel beter in terplekke oplossingen bedenken en pakken dus de problemen veel meer aan op het moment dat ze zich stellen.Mannen zijn vaak ook minder pleasers en hebben lak aan wat andere mensen van hen denken. Verjaardag vergeten? Ha, alsnog een gelukkige verjaardag.
Samen zorgen voor
In het begin van een relatie doen partners veel dingen samen. En dat vinden ze leuk. Samen afwassen en de was opvouwen. Samen het bed opmaken (en het dan inzegenen met een vrijpartij), samen boodschappen doen, …Als er kinderen bij komen in het gezin, worden de taken vaak verdeeld. Vrouw zorgt meer voor de baby, man meer voor de oudere kinderen. Vrouw is meer thuis en zorgt voor het huishouden. Man neemt meer taken op zich als administratie, tuin, klusjes, …De herverdeling van tijd dwingt koppels om meer dingen apart te doen en dan verliezen ze nogal eens voeling met WAT de ander doet, maar ook met HOE die ander dat doet.
Verantwoordelijkheid
Dat vrouwen buitenshuis gaan werken is nog maar een recent gegeven. We hebben dat nog niet geïnternaliseerd. Dit zorgt ervoor dat we van heel wat aspecten van het leven er nog vanuit gaan dat ze door een vrouw gebeuren. En dat legt heel wat verantwoordelijkheden bij één van de partners. Leerkrachten gaan bijvoorbeeld automatisch de moeder aanspreken wanneer het over huistaken gaat of het welzijn van het kind. Ook als dat in dat specifiek gezin de taak van de man is. Of we gaan er nog te vaak vanuit dat mannen administratie en financiën op zich nemen, terwijl de vrouw dat doet.Vrouwen worden daardoor nog te vaak aangesproken op zaken die niet hun verantwoordelijkheid zijn. Als je het gevoel hebt dat je wordt afgerekend op het resultaat van bepaalde taken, wil je die taken goed doen. Vrouwen gaan dus taken op zich nemen die ze helemaal niet graag doen of willen doen maar waar de maatschappij hen wel op afrekent. En dat is een grote taak: de zorg voor het gezin in de breedste zin van het woord.Hierdoor hebben heel wat vrouwen de neiging om die verantwoordelijkheid bij zich te houden. Als hun partner al graag zou helpen, krijgen ze vaak te horen: “ik doe dat beter zelf”
Geen taken, maar verantwoordelijkheden
“Geef je man een verantwoordelijkheid, niet alleen een taak” is meestal mijn advies. Maak je partner verantwoordelijk voor deelaspecten van het huishouden en laat die dan ook helemaal los. Laat hem kiezen en respecteer hem wanneer hij typische mannen-taken kiest. Ik trek mij niks aan van de lampen, de vuilbakken, de tuin, loodgieterij en electriciteit. Ook de fietsen van de kinderen kom ik niet aan. Als mijn eigen fiets platte band heeft, ben ik bereid om even hulpeloos te zijn en hem dat te laten fiksen.Verantwoordelijkheid wil zeggen dat je de mental load draagt van een deel van het huishouden en gezin. Dat wil niet zeggen dat je geen hulp mag of kan vragen. Dat wil ook niet zeggen dat je alle taken die daarbij horen alleen moet doen.Neem nu ‘de lampen’. Manlief heeft hier een voorraad die hij zelf beheert. Als er een lamp kapot is, duikt hij in die voorraad. Hij is zelf verantwoordelijk voor het aanvullen van die voorraad en het vervangen van die lampen.Neem nu de vuilbakken. Verantwoordelijkheid: manlief. Dat wil niet zeggen dat ik nooit de vuilbakken leeg maak. Integendeel. Maar op zondagavond is hij het die de zak vult, de GFT-container buiten zet en zorgt dat al het afval uit het huis is.Verantwoordelijkheden voorkomt dat je moet zeuren en zagen om een taak uitgevoerd te krijgen. Je laat hem zijn eigen boontjes doppen.
Loslaten
“Maar die van mij kan dat niet, hoor”
Ga op je handen zitten en laat hem tegen de muur lopen. Net zoals je met je kinderen zou doen. Die laat je toch ook al eens sukkelen … toch?Meer weten over relaties? Vanaf 20 november geef ik nog meer inspiratieMeld je hier alvast aan op op de eerste rij te zitten.
Relaties … anders aangepakt